Zespół cieśni kanału nadgarstka

-(łac. syndroma isthmi canalis carpi) – to stan chorobowy powstały w wyniku długotrwałego ucisku nerwu pośrodkowego (łac. nervus medianus) biegnącego w kanale nadgarstka.

Przyczyny i objawy

Przyczyną choroby jest najczęściej obrzęk zapalny nerwu lub tkanek otaczających oraz zwyrodnieniowe lub pourazowe zacieśnienia ograniczonej przestrzeni kanału nadgarstka. Początkowy ucisk na włókna nerwu pośrodkowego doprowadza do zaburzenia ich odżywiania, co wywołuje wtórny obrzęk i nasila dolegliwości. Do objawów klinicznych zespołu należy:

  • mrowienie w nadgarstku i w okolicy kciuka
  • mrowienie palca wskazującego i środkowego oraz połowy palca serdecznego
  • zanik mięśni kłębu
  • dodatni objaw Tinela (pukanie w nerw pośrodkowy na wysokości kanału nadgarstka powoduje parestezje w obrębie palców unerwionych czuciowo przez nerw pośrodkowy)
  • dodatni objaw Phalena (nasilenie parestezji po kilku-kilkudziesięciu sekundach utrzymywania zgięcia stawu promieniowo-nadgarstkowego).
  • osłabienie chwytu, brak precyzji i ograniczenia ruchów
  • utrudnione zaciśnięcie ręki w pięść
  • wypadanie z dłoni trzymanych przedmiotów

Objawy występują najczęściej w nocy, nasilają się po uniesieniu kończyny, a zmniejszają po opuszczeniu. Po przebudzeniu chory odczuwa mrowienie w obrębie ręki, które często ignoruje, przypisując je przyjęciu nieprawidłowej pozycji podczas snu. W razie większego nasilenia choroby parestezje i ból budzą chorego w nocy, ulgę przynosi wtedy opuszczenie ręki na podłogę.

Przyczyną choroby może być reumatoidalne zapalenie stawów, może też mieć ona charakter choroby zawodowej, np. u sekretarek (pisanie na maszynie), często występuje u kobiet w ciąży. Zespół cieśni nadgarstka występuje także przy częstej i długotrwałej pracy z myszką komputerową. Aby temu zapobiec, zaleca się stosowanie specjalnej podkładki ergonomicznej pod nadgarstek przy pracy z myszką com4tclick®.

Leczenie

Leczenie zachowawcze polega na przyjmowaniu (co najmniej 2 miesiące) witaminy B6, wykonywaniu iniekcji kortykosteroidów w okolicę troczka zginaczy oraz odciążenie dłoni i fizykoterapię. Zwykle nie przynosi pozytywnego efektu.

Leczeniem przyczynowym o dużej skuteczności jest operacyjne przecięcie troczka zginaczy i odbarczenie nerwu.

Bardzo dobre efekty zarówno w stanach początkowych jak i zaawansowanych chorobowo daje zabieg terapii manualnej zwanej neuromobilizacją.

Zalecane jest zrobienie badania EMG, w celu rozpoznania stopnia uszkodzenia nerwów. Uszkodzenie określa się w skali od 1 do 6, gdzie 1 to bardzo lekkie uszkodzenie, powodujące delikatne drętwienie opuszek I, II, III palca, a 6 to ciężkie uszkodzenie nerwów, kwalifikujące się jedynie do operacji.

Najważniejszym sposobem na leczenie jest nieużywanie chorej ręki. Przy lekkim uszkodzeniu nerw regeneruje się po około 3–4 miesiącach. Zaleca się wizytę u neurologa w celu oceny stopnia choroby.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_cieśni_kanału_nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka: jak zapobiegać, jak leczyć?

26 lutego 2014,
Ilona Raczyńska

Zespół cieśni nadgarstka jest schorzeniem występującym między 30 a 60 rokiem życia. Powstaje w wyniku ucisku na nerw pośrodkowy lub jego nadmiernego rozciągania.

Nieprzyjemne mrowienie dłoni, skurcze w trakcie pracy, drętwienie palców podczas prowadzenia samochodu, problemy z chwytaniem, a w efekcie upuszczanie przedmiotów. Takie objawy mogą być przyczyną przewlekłej dolegliwości – zespołu cieśni nadgarstka, czyli CTS.

Czy podczas pracy miewasz bóle w okolicach nadgarstka?

łącznie głosów: 137

 

  • tak, dość silne i zazwyczaj długotrwałe                                           36%
  • tak, ale tylko czasami i przez chwilę                                                26%
  • raczej nie, choć czasem odczuwam napięcie w tych okolicach   17%
  • nie, nie mam takiego problemu                                                        21%

– Zespół cieśni nadgarstka jest schorzeniem występującym między 30 a 60 rokiem życia, częściej u kobiet niż u mężczyzn – mówi Marcin Goczewski, specjalista USG z przychodni Sono-Expert. – Predysponowane do występowania objawów chorobowych są osoby pracujące na komputerze, piszące, grające na instrumentach muzycznych.

Ta choroba cywilizacyjna powstaje w wyniku ucisku na nerw pośrodkowy lub jego nadmiernego rozciągania. Wskutek powtarzalnych ruchów ręki, np. podczas pracy fizycznej lub przy komputerze, dochodzi do zmian chorobowych i przeciążeniowych, a w konsekwencji do ucisku na nerw i jego dysfunkcji.

– Powoduje to wystąpienie objawów klinicznych: drętwienia palców zaopatrywanych przez nerw pośrodkowy (kciuk, wskaziciel, palec środkowy i połowa palca serdecznego), dolegliwości bólowych ręki często promieniujących na przedramię – mówi Jarosław Kabuła, ortopeda, chirurg ręki z Rehasport Clinic. – Za charakterystyczne dla tego zespołu uważa się incydenty bólowe pojawiające się w nocy lub bardzo wczesnym rankiem, uniemożliwiające osobie chorej wysypanie się. W dalszym przebiegu choroby dochodzi do obniżenia czucia na opuszkach palców, co upośledza chwyty precyzyjne – trudno pozapinać guziki koszuli, zebrać drobne z lady, nawlec igłę. Spada także wydolność mięśni ręki (kłopoty z dłuższą pracą precyzyjną, np. obieranie ziemniaków, dłuższa rozmowa przez telefon – konieczność przekładania przedmiotu z ręki do ręki, opuszczania kończyny w dół). Zazwyczaj dopiero w zaawansowanych postaciach dochodzi do zaników mięśni kłębu kciuka i upośledzenia jego opozycji.

Przyczyną wzrostu ciśnienia w kanale nadgarstka mogą być także sytuacje zatrzymujące wodę w organizmie, prowadzące do obrzęków, np. ciąża, menopauza, niedoczynność tarczycy czy zapalenie stawów albo cukrzyca.

Jeśli objawy trwają od dłuższego czasu i są bardzo dokuczliwe, a badania potwierdzą postępujące zmiany chorobowe, wówczas chirurg przeprowadza operację otwarcia kanału i uwolnienia nerwu pośrodkowego. Zabieg wykonuje się najczęściej w znieczuleniu miejscowym.

– Zabieg polega na przecięciu tkanek więzadłowych ograniczających od strony dłoniowej kanał nadgarstka, aby przez to zmniejszyć ucisk na nerw – tłumaczy Jarosław Jankowski, specjalista Anestezjologii i Intensywnej Terapii Clinica Medica, gdzie takich zabiegów wykonuje się kilka tygodniowo. – Umożliwia to poprawę ukrwienia nerwu i jego odbudowę oraz powrót funkcji. Zabieg ten nie naprawia samego zmienionego chorobowo nerwu, lecz umożliwia jego wyleczenie

Ale operacja wcale nie musi być koniecznością. Po jednorazowym przeforsowaniu ręki i pierwszych dolegliwościach skuteczny może okazać się po prostu odpoczynek dla ręki i fizjoterapia w połączeniu z lekami przeciwzapalnymi. Pomocny jest także usztywniacz, który utrzymuje nadgarstek w neutralnej pozycji podczas pracy w dzień lub w trakcie snu. Nie należy jednak nosić go zbyt często w dzień, aby nie doprowadzić do zaniku mięśni ręki.

 W początkowym okresie można stosować zabiegi fizykoterapeutyczne i rehabilitacyjne oraz leczenie farmakologiczne przeciwzapalne i przeciwbólowe, które spowalniają postępowanie procesu chorobowego – wyjaśnia Jarosław Jankowski.

Do specjalisty warto udać się, gdy tylko zaobserwujemy pierwsze objawy. Wczesna reakcja oraz odpowiednio postawiona diagnoza to bardzo ważna kwestia w tym schorzeniu. Bo w przypadku nieleczonego cts, bądź przedłużania terapii zachowawczej przy postępujących objawach może dojść do nieodwracalnego obumarcia nerwu.

– W zaawansowanym stadium choroby dochodzi do zaników mięśni kłębu kciuka – ich odbudowa nawet po zabiegu nie zawsze się udaje – dodaje Jarosław Kabuła. – Nawet po zabiegu operacyjnym siła chwytu często jest słabsza niż przed rozpoczęciem się schorzenia.

Profilaktyka

Bardzo ważna jest profilaktyka przeciążania nadgarstka. Warto zwrócić uwagę na:

– obserwowanie i korygowanie biomechaniki swojego ciała
– używanie ergonomicznej klawiatury
– podpieranie nadgarstków na wygodnej podkładce podczas pracy myszką   komputerową
– przerwy w pisaniu na klawiaturze lub długopisem
– natychmiastowe przerywanie czynności, które sprawiają ból
– pracę naprzemiennie prawą i lewą ręką w trakcie wykonywania   powtarzalnych czynność
– utrzymanie prawidłowej postawy ciała
– nieobciążanie lędźwiowego odcinka kręgosłupa, ramion, szyi
– trzymanie łokci blisko tułowia
– utrzymanie prawidłowej wagi ciała.

Zespół cieśni nadgarstka to skutek nienaturalnego wygięcia dłoni. Długa praca przy komputerze może być przyczyną ostrego bólu w nadgarstku. Nie czekaj, aż choroba się rozwinie, ćwicz. W zaawansowanym etapie choroby potrzebna będzie operacja.

Źródło: http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/kregoslup/zespol-ciesni-nadgarstka-choroba-spowodowana-praca-przy-komputerze_33932.html

Zespół cieśni nadgarstka – objawy i rehabilitacja zespołu cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka objawia się początkowo sporadycznym drętwieniem i bólem palców. Potem dolegliwości się nasilają i nocą nie dają spać. Jeśli ortopeda zaleci operację nadgarstka, nie broń się przed nią, bo to najlepszy sposób na wyleczenie zespołu cieśni nadgarstka.

Zespół cieśni nadgarstka objawia się początkowo sporadycznym drętwieniem i bólem palców. Potem dolegliwości się nasilają i nocą nie dają spać. Jeśli ortopeda zaleci operację nadgarstka, nie broń się przed nią, bo to najlepszy sposób na wyleczenie zespołu cieśni nadgarstka.

Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) to zaburzenie funkcji nerwu pośrodkowego w następstwie przewlekłego ucisku. W ponad 90 proc. przypadków występuje idiopatyczny zespół cieśni nadgarstka, czyli z niewiadomej przyczyny. Jego rozwojowi sprzyja przeciążenie ręki wykonywaniem powtarzających się czynności. Może to być układanie cegieł, praca przy taśmie w fabryce, wielogodzinne stukanie w klawiaturę komputera, ale także prace domowe, forsowna jazda na rowerze czy gra na instrumencie. W pozostałych kilku procentach powodem choroby mogą być m.in. źle wygojone złamania lub zwichnięcia w obrębie nadgarstka, zmiany zwyrodnieniowe, zaburzenia hormonalne. Kobiety chorują trzy razy częściej niż mężczyźni. Dolegliwości dotyczą na ogół ręki dominującej.

Objawy zespołu cieśni nadgarstka: drętwienie i ból palców

Można podejrzewać zespół cieśni nadgarstka, jeśli ból i drętwienie palców (kciuk, wskazujący, środkowy i część serdecznego) wybudzają ze snu. Na początku pierwszego stadium choroby zdarza się to rzadko. Potem dolegliwości pojawiają się wielokrotnie w ciągu nocy, a ból promieniuje do przedramienia, a nawet barku. W drugim stadium drętwienie i ból występują także w dzień, zwłaszcza w trakcie wysiłku (np. podczas prowadzenia samochodu czy jazdy na rowerze). Towarzyszy temu pogorszenie się sprawności manualnej przy czynnościach wymagających precyzji, takich jak szycie, obieranie warzyw, robienie makijażu. W trzecim stadium zespołu cieśni nadgarstka wcześniejsze objawy się nasilają i pojawiają się zaniki mięśniowe. Niektórym może się jednak wydawać, że choroba ustępuje, ponieważ bolesne drętwienie palców nocą czasami staje się mniej dokuczliwe. Tymczasem jest to sygnał pogłębiania się zmian degeneracyjnych nerwu pośrodkowego.

Jak powstaje zespół cieśni nadgarstka?

Kanał nadgarstka to tunel ograniczony od dołu i po bokach przez kości, a od góry przez więzadło poprzeczne nadgarstka. W jego wnętrzu przebiegają dość ciasno „upchane” nerw pośrodkowy i ścięgna mięśni zginaczy palców. W najczęściej spotykanej idiopatycznej postaci ZCN robi się w nim za ciasno wskutek zmian zapalnych – obrzęku i pogrubienia pochewek pokrywających ścięgna oraz przerostu więzadła poprzecznego. Rezultatem jest ucisk na włókna nerwowe (uciśnięty jest nie tyle nerw, ile odżywiające go tętnice). Wskutek niedokrwienia dochodzi do zmian degeneracyjnych. Po ustaniu ucisku wraca prawidłowe ukrwienie i nerw pośrodkowy się regeneruje. Do całkowitego jego zniszczenia dochodzi jedynie w przypadkach zaniedbanych, kiedy chory zbyt późno decyduje się na leczenie.

Dlaczego powtarzające się ruchy szkodzą?

Uważa się, że nieustanne przesuwanie się ścięgien w kanale nadgarstka drażni więzadło poprzeczne, co powoduje jego przerost. Powtarzający się ruch daje też efekt podrażnienia samych ścięgien, czego następstwem jest ich pogrubienie. W rezultacie przestrzeń w kanale znacząco się zmniejsza i dochodzi do ucisku przebiegających w nim naczyń krwionośnych i samego nerwu.

Diagnostyka zespołu cieśni nadgarstka

Na ogół wystarczają wywiad i testy kliniczne. Polegają one na sprawdzeniu sprawności manualnej i czucia w palcach. Chory nie zdoła wykonać pewnych czynności, pojawią się dolegliwości przy określonej pozycji ręki, np. przy jej maksymalnym zgięciu w nadgarstku (test Phalena). Będzie też mieć zaburzenia czucia w palcach. Na przykład dotknięcie dwóch igieł znajdujących się w odległości większej niż 5–7 mm zdrowy człowiek zinterpretuje jako dwa ukłucia, a cierpiący na zaawansowane ZCN, nawet gdy igły znajdują się w odległości 1–1,5 cm, poczuje jedno ukłucie. Niekiedy potrzebna jest elektromiografia (EMG), która umożliwia zbadanie szybkości przewodnictwa nerwu, i ultrasonografia uwidaczniająca jego deformacje, pogrubienie więzadła poprzecznego i ścięgien.

Nie zwlekaj z wizytą u ortopedy

Jeśli chory trafi do ortopedy w początkowym stadium choroby, być może wystarczy leczenie nieoperacyjne. Polega ono na krótkotrwałym unieruchamianiu ręki w ortezie w celu zlikwidowania obrzęku i stanu zapalnego ścięgien, przyjmowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), fizykoterapii z zastosowaniem jonoforezy, ultradźwięków lub prądów TENS. Niekiedy podaje się do kanału nadgarstka sterydy, które likwidują stan zapalny, ale także niszczą tkanki, w tym przypadku przerośnięte pochewki ścięgien.

Operacja zespołu cieśni nadgarstka

Gdy nie będzie poprawy lub dolegliwości powrócą, ortopeda zaleci zabieg polegający na zwiększeniu przestrzeni w kanale nadgarstka przez przecięcie więzadła poprzecznego. Co prawda zrasta się ono aż 3 miesiące, ale jest wydłużone i ucisk nie powraca. Operację przeprowadza się metodą otwartą lub endoskopową. W tym pierwszym przypadku cięcie wykonuje się na nasadzie dłoni. Może być dość długie (2–4 cm), gdy istnieje konieczność rozszerzenia zabiegu (np. o usunięcie zapalnej ziarniny), lub krótkie (1–1,5 cm), jeśli tylko przecina się więzadło. W tym drugim przypadku operacja trwa zaledwie kilka minut. Narkoza w obu przypadkach jest niepotrzebna. Stosuje się znieczulenie miejscowe lub usypia pacjenta na kilka minut (zastrzyk dożylny). Jedynie kilka minut trwa także operacja wykonana mniej inwazyjną metodą endoskopową (przez małe nacięcie wprowadza się minikamerę połączoną z nożem). Rekonwalescencja po tym zabiegu jest krótsza, ponieważ cięcie wykonuje się na spodniej części nadgarstka, co wiąże się z mniejszym uszkodzeniem tkanek. Rana szybciej się goi, blizna jest mniej bolesna, a proste, lekkie czynności, takie jak jedzenie, ubieranie, można wykonywać już następnego dnia po zabiegu. Rehabilitacja po przecięciu więzadła nie jest potrzebna. Czas powrotu do pracy zależy od zastosowanej metody i wykonywanego zawodu. Wynosi od 4 tygodni dla pracy biurowej do ponad 2 miesięcy przy ciężkiej pracy fizycznej. W zasadzie już po miesiącu samemu można decydować, które czynności są zabronione. Jeśli pojawia się ból, na jakiś czas trzeba jeszcze z nich zrezygnować. Lepiej nie odwlekać operacji, bo może dojść do nieodwracalnego uszkodzenia nerwu pośrodkowego i utraty czucia w dłoni.

Źródło: http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/kregoslup/zespol-ciesni-nadgarstka-objawy-i-rehabilitacja-zespolu-ciesni-nadgars_40432.html